در سالروز درگذشت مولانا جلال الدین محمد بلخی (مولانا) مراسمی با سخنرانی دکتر محمد مهدی علومی؛ عضو هیأت علمی دانشکده دامپزشکی دانشگاه، در باب مولانا و دغدغه های وجودی او، برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه؛ به نقل از دانشکده دامپزشکی، دکتر علومی؛ عضو هیأت علمی دانشکده دامپزشکی دانشگاه در مورد مولانا اینگونه گفت: محمد بن محمد بن حسین حسینی بکری بلخی(مولانا جلال الدین بلخی- رومی) 6 ربیع الاول 604 هجری قمری (15 مهر 586 هجری شمسی) در بلخ به دنیا آمد و در 5 جمادی الثانی 672 هجری قمری (4 دی 652 شمسی) وفات کرد، پدر او مولانا محمدبن حسین خطیبی و مادرش، مؤمنه خاتون است.

دکتر علومی در مورد مهمترین رویداد زندگی مولانا تصریح کرد: پیوستن شمس به مولانا در حدود سال ۶۴۲ هجری قمری اتفاق افتاد.

وی گفت: مولانا در 19 سالگی با گوهر خاتون ازدواج کرد و از آثار او می‌توان به مثنوی معنوی؛ بیش از 26000 بیت- دیوان غزلیات (دیوان شمس، دیوان کبیر)؛ بیش از 36000 بیت-فیه ما فیه-مکتوبات- مجالس سبعه، اشاره کرد.

عضو هیأت علمی دانشکده دامپزشکی دانشگاه، در مورد دغدغه های وجودی انسان-جایگاه اسطوره ای مرگ(اسطوره گیلگمش (2800-2500 ق.م) و سومری: پادشاه اوروک (میان رودان)- مرگ در نگاه عارفان-فلسفه مرگ نزد مولانا-مرگ ستایی و تعابیر مولانا از مرگ-نقاط مشترک مرگ اندیشی وجودی و نگاه مولانا، مطالبی بیان کرد.

دکتر علومی با اشاره به آیه 185 سوره آل عمران، کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۖ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ ۗ وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ، هر جانداری چشنده طعم مرگ است و بی شک در روز قیامت پاداش هایتان را به تمامی خواهند داد؛ آنگاه هرکس از آتش دوزخ دور داشته و به بهشت در آورده شود، به راستی رستگار شده است، و زندگانی دنیا جز مایه فریب نیست، افزود: در ادبیات قرآنی: مرگ: "توفّی": در 14 آیه این تعبیر در مورد مرگ به کار رفته است.