به گزارش روابط عمومی دانشگاه شهید باهنر کرمان؛ رویداد فرهنگی «کتاب سال استان کرمان» در سال‌های گذشته محفلی برای معرفی و تقدیر از آثار ارزشمند علمی، فرهنگی، تاریخی و ادبی بوده است؛ رخدادی که هر ساله با حضور فرهیختگان، پژوهشگران و نویسندگان استان برگزار می‌شود. دانشگاه شهید باهنر کرمان نیز در این مسیر همواره سهمی درخور داشته و آثار استادانش بارها در جمع برگزیدگان جای گرفته است.

با هدف ثبت و بازتاب تجربه‌های استادان دانشگاه و الگوسازی در مسیر پژوهش و تألیف، روابط‌عمومی دانشگاه مجموعه‌ای از گفت‌وگوها را با برگزیدگان دانشگاهی کتاب سال کرمان آغاز کرده است. نخستین گفت‌وگو به دکتر حسین غضنفرپور، رئیس و عضو هیئت‌علمی دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی اختصاص دارد؛ نویسنده کتاب «مقدمه‌ای بر شهر انسان‌گرا» که در سال ۱۴۰۲ به عنوان اثر قابل تقدیر در حوزه جغرافیا انتخاب شد.

معرفی استاد؛

دکتر حسین غضنفرپور، استاد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری و رئیس دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی دانشگاه شهید باهنر کرمان، از جمله چهره‌هایی است که مسیر علمی و حرفه‌ای خود را با پشتکار و پیوستگی پیموده است. وی دهم بهمن‌ماه ۱۳۴۴ در سیرجان متولد شد و پس از پایان تحصیلات متوسطه، تحصیل دانشگاهی را با رشته جغرافیا آغاز کرد؛ ابتدا در مقطع کارشناسی در دانشگاه سیستان و بلوچستان و سپس در دانشگاه اصفهان در مقاطع کارشناسی‌ارشد و دکتری، دانش خود را در حوزه جغرافیای شهری و برنامه‌ریزی شهری تکمیل کرد.

این استاد دانشگاه پیش از پیوستن به فضای دانشگاهی، سال‌ها در آموزش‌وپرورش به تربیت نسل جوان پرداخت. از سال ۱۳۸۶ به جمع اعضای هیئت‌علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان ملحق شد و در ادامه مسئولیت‌های متعددی را بر عهده گرفت؛ از معاونت اداری و مالی دانشکده (۱۳۸۷ تا ۱۳۹۷) و معاونت آموزشی دانشکده (۱۳۹۷ تا ۱۳۹۹) گرفته تا مدیریت تحصیلات تکمیلی و برنامه‌ریزی توسعه آموزشی دانشگاه (۱۳۹۹ تا ۱۴۰۱) و در سال‌های اخیر نیز ریاست دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی را بر عهده داشته است.

این پژوهشگر در کنار مسئولیت‌های مدیریتی، فعالیت‌های علمی چشمگیری نیز داشته است: انتشار ۶۷ مقاله علمی - پژوهشی و ISI، ارائه ۲۰ مقاله در همایش‌ها و کنفرانس‌ها، تألیف ۱۰ جلد کتاب در انتشارات معتبر دانشگاهی و اجرای ۵ طرح پژوهشی. مسیر ارتقای علمی وی نیز گواه تلاش‌های مستمر است؛ ارتقا به مرتبه دانشیاری در سال ۱۳۹۴ و استادی در سال ۱۴۰۱.

گفت‌وگو با دکتر غضنفرپور

-چه شد که به فکر نگارش این کتاب افتادید؟

 در فرایند مطالعه شهر و شهرنشینی، دوره‌های مختلفی قابل شناسایی است که هر یک متأثر از شرایط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی زمان خود بوده‌اند. از دوران سنت تا مدرنیسم و سپس پست‌مدرنیسم، هر دوره ویژگی‌ها و چالش‌های خاص خود را داشته است. عصر صنعت با وجود دستاوردهای بزرگ، مسائل شهری فراوانی ایجاد کرد و ضرورت تغییر نگرش نسبت به شهرها از اواخر قرن بیستم شکل گرفت و در قرن بیست‌ و یکم ادامه یافت. این تغییر نگاه ابتدا در کشورهای توسعه‌یافته و سپس در کشورهای درحال‌توسعه رخ داد. همین ضرورت، انگیزه اصلی من برای نوشتن «مقدمه‌ای بر شهر انسان‌گرا» بود.

- مهم‌ترین ایده‌ای که در کتاب دنبال کردید چه بود؟

 معرفی و تبیین «شهر انسان‌گرا»؛ شهری که آینده شهرهای ما خواهد بود و زمانی تحقق می‌یابد که سایه سنگین صنعت از شهرها کنار رود و کیفیت زندگی و انسان در مرکز توجه قرار گیرد.

ـ این کتاب چگونه منتشر و در کدام بخش برگزیده شد؟

 کتاب «مقدمه‌ای بر شهر انسان‌گرا» اثری تصنیفی است که توسط انتشارات دانشگاه شهید باهنر کرمان منتشر شد و در بیست و دومین دوره انتخاب کتاب سال استان کرمان، در بخش جغرافیا عنوان اثر قابل تقدیر را به دست آورد.

- از شنیدن خبر انتخاب این کتاب چه حسی داشتید؟

 این موفقیت صرفاً متعلق به من نیست؛ بلکه دستاوردی برای دانشگاه و میراث ماندگار بنیان‌گذار آن، مرحوم مهندس افضلی‌پور بزرگ است. او با دوراندیشی بستر فعالیت استادان، کارمندان و دانشجویان را فراهم کرد. بی‌تردید، آنچه امروز از این موفقیت احساس می‌کنم، تعلق به دانشگاهی است که عضویت در خانواده آن را افتخاری بزرگ می‌دانم.

- این تقدیر چه تأثیری در مسیر علمی و کاری شما دارد؟

 از زمان ورود به دانشگاه، تلاش کرده‌ام آرمان مرحوم افضلی‌پور را سرلوحه کار خود قرار دهم. او معتقد بود: «ایران را ما باید بسازیم.» برای تحقق این هدف، ابتدا باید از خودمان شروع کنیم، دانشگاه را تقویت کنیم و ایران را قدرتمند بسازیم.

وقتی کاری یا وظیفه‌ای انجام می‌دهیم، اصل بر انجام درست آن است و انتظار تقدیر وجود ندارد؛ تقدیر معمولاً به دنبال کار خوب می‌آید. در سال‌های گذشته نیز 4 اثر از کتاب‌هایم برگزیده یا قابل تقدیر شناخته شده‌اند و این کتاب از نظر زمانی آخرین اثر بود. آنچه دلگرم‌کننده است، نوع نگاه مدیران و مسئولین دانشگاه و توجه به فعالیت‌های علمی است؛ بازخوردهای مثبت، انگیزه و دلگرمی برای ادامه تلاش‌های علمی و پژوهشی را فراهم می‌کند.

ـ چه توصیه‌ای به جوانان علاقه‌مند به پژوهش و تألیف دارید؟

 توصیه‌ام همان سخن ارزشمند مرحوم افضلی‌پور است: «ما پشت‌میزنشین نمی‌خواهیم؛ کسی را می‌خواهیم که مهارت بیاموزد و در کارخانه، مزرعه و معدن کار کند.» پژوهش و تألیف وقتی اثرگذار است که با عمل و تجربه همراه شود.

 - گام بعدی شما در پژوهش و تألیف چیست؟

 هدفم دستیابی به «علم نافع» است؛ دانشی که اثر اجتماعی داشته باشد، به تولید و فناوری منجر شود و به مدیریت بهتر جامعه کمک کند. دانشگاه زمانی به کارکرد واقعی خود می‌رسد که استاد، نتایج پژوهش‌های خود را در کلاس به دانشجویان منتقل کند و آموزش مبتنی بر پژوهش شکل گیرد.

 - سخن پایانی شما برای اساتید و جامعه دانشگاهی چیست؟

 اساتید باید انسان‌های ماهر تربیت کنند؛ تلفیق آموزش، پژوهش و مهارت همان چیزی است که مرحوم افضلی‌پور می‌خواست. دانشجویان باید در مسیر صحیح قرار گیرند تا بتوانند مسئولیت‌های علمی و اجتماعی خود را به‌خوبی ایفا کنند.

  این گفت‌وگو نخستین بخش از مجموعه «روایت صاحبان قلم و اندیشه» است که با هدف بازتاب تجربه‌های استادان دانشگاه شهید باهنر کرمان و الگوسازی برای نسل جوان پژوهشگر منتشر می‌شود.