با حضور جمعی از استادان، دانشجویان و دوستداران ادبیات، آیین گرامیداشت زنده‌یاد محمدعلی علومی، نویسنده و پژوهشگر برجسته فرهنگ مردم، روز چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۴ در سرای هوشیار نوشین کتابخانه مرکزی دانشگاه شهید باهنر کرمان برگزار شد.

این مراسم که از سلسله نشست‌های «مکتب داستان‌نویسی» و به همت کتابخانه مرکزی، با همکاری انجمن ترویج زبان و ادبیات فارسی و فرهنگستان زبان و ادب فارسی برپا شد، با پخش مستندی از زندگی و آثار استاد علومی آغاز شد. سپس دکتر محمدرضا صرفی، رئیس کتابخانه مرکزی دانشگاه، ضمن خوش‌آمدگویی به حاضران، با اشاره به اهمیت معرفی مفاخر فرهنگی و ادبی به نسل جوان، استاد علومی را صدایی مؤثر در روایت قصه ایرانی و تداوم فرهنگ بومی دانست.

در ادامه، استاد سید محمدعلی گلاب‌زاده با اشاره به جایگاه علومی در ادبیات داستانی و پژوهش‌های فرهنگ مردم، او را از چهره‌های کم‌نظیر در عرصه اسطوره‌نگاری و قصه‌گویی معاصر دانست و گفت: آثار علومی در پیوند میان ادبیات و هویت تاریخی ایرانی جایگاهی ممتاز دارد.

سپس استاد محبی، از دوستان نزدیک علومی، به بیان آرزوهای ناگفته او پرداخت و گفت: یکی از دغدغه‌های اصلی‌اش مستندسازی وقایع پس از زلزله بم بود؛ آرزویی که با وجود نگارش طرح اولیه، هرگز به مرحله اجرا نرسید.

این مراسم با استقبال گرم دانشجویان، استادان و علاقه‌مندان به ادبیات همراه بود و فرصتی برای مرور زندگی، آثار و آرمان‌های نویسنده‌ای فراهم کرد که از روایت قصه‌ها، افسانه‌ها و فرهنگ مردم، مسیری برای شناخت هویت ملی ترسیم کرد.

محمدعلی علومی؛ نویسنده‌ای در جست‌وجوی هویت ایرانی

زنده‌یاد محمدعلی علومی (۱۳۴۰–۱۴۰۳)، متولد بم، دانش‌آموخته علوم سیاسی از دانشگاه تهران، فعالیت حرفه‌ای خود را با روزنامه‌نگاری آغاز کرد و در ادامه به یکی از چهره‌های برجسته ادبیات داستانی، اسطوره‌پژوهی و فرهنگ عامه ایران بدل شد. وی از شاگردان استاد سیدابوالقاسم انجوی‌شیرازی بود و نقش مهمی در ترویج روایت‌های بومی و اساطیر ایرانی ایفا کرد.

آثار برجسته‌ای چون آذرستان، پریباد، شاهنشاه در کوچه دلگشا، سوگ مغان و قصه اساطیر از جمله یادگارهای فرهنگی اوست. علومی در سال‌های پایانی عمر به زادگاه خود بازگشت و با راه‌اندازی «عصرهای شاهنامه» در ارگ تاریخی بم، تلاش خود را برای احیای سنت روایت در دل تاریخ بومی ادامه داد.

او در ۱۶ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ در ۶۳سالگی درگذشت، اما صدای قصه‌گوی مردم، همچنان در گوش جان دوستداران فرهنگ و افسانه، زنده و جاوید است.