به گزارش روابط‌عمومی دانشگاه شهید باهنر کرمان، دکتر حسین اکبری فرد رئیس هفدهمین کنفرانس ارزیابی و تضمین کیفیت در نظام‌های دانشگاهی، ضمن قدردانی از سخنرانان و میهمانان شرکت‌کنندگان در این دوره از کنفرانس به جهت ارائه مطالب ارزشمند و تبادل نظر در زمینه ارتقای سطح کیفی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی، اهمیت برگزاری نشست‌هایی ازاین‌دست را انتقال تجربه و یافته‌های علمی به‌منظور ارتقای آموزش عالی دانست و ابراز امیدواری کرد؛ نتیجه نهایی این کنفرانس گام بزرگی باشد در جهت ارتقای کیفیت نظام آموزش عالی.

رئیس دانشگاه شهید باهنر کرمان با تأکید بر لزوم ارتقا علم، گسترش مرزهای دانش و انتقال شایسته آن به نسل‌های جوان، این کنفرانس را نقطه عطفی در حوزه نظارت، ارزیابی و تضمین کیفیت در آموزش عالی دانست و به افرادی که در این گردهمایی حضور داشته‌اند توصیه نمود: در انتقال و انتشار مطالب مطرح شده اهتمام ورزیده، تجربیات مفید و راهکارهای مؤثر را عملیاتی نمایند تا جامعه نیز از مباحث علمی ارائه شده توسط صاحب‌نظران، بهره‌مند شود.

دکتر محمدرضا پورابراهیمی نماینده مردم کرمان و راور، در مجلس شورای اسلامی بیان داشت: از جایگاه قانون‌گذاری موضوعات مربوط به ارتقای آموزش عالی کشور از اهمیت ویژه برخوردار است و در طی برنامه توسعه، نیز تلاش بر این بوده که این موضوع در دستور کار قرار گیرد.

نماینده مردم کرمان و راور، در مجلس شورای اسلامی اضافه کرد: امروز جمهوری اسلامی ایران به فضل الهی و باتوجه‌به وجود جوانان شایسته و توانمند در عرصه دانشگاهی توانسته است فصل جدیدی از توانمندی علمی و دانش بومی را در عرصه‌های بین‌المللی به نمایش بگذارد.

وی تصریح کرد: اگر نتوانیم در مراکز علمی و دانشگاهی به نیازهای جامعه پاسخ دهیم و در عملیاتی نمودن دانش و یافته‌های پژوهشی هم خلق ثروت نکنیم، تلاشمان بی‌فایده بوده و از مشکلات جامعه گره‌گشایی نشده است.

در پایان این مراسم، مدیر نظارت، ارزیابی و تضمین کیفیت دانشگاه شهید باهنر کرمان دکتر همایون بابایی به‌عنوان دبیر اجرائی کنفرانس از عوامل اجرایی و کارگروه‌های تخصصی که در برگزاری این رویداد ملی مشارکت داشتند، تقدیر و تشکر کرد و دکتر حسین مطهری نژاد عضو هیئت‌علمی بخش علوم تربیتی دانشگاه شهید باهنر کرمان و دبیر علمی این کنفرانس، بیانیه پایانی را به شرح زیر قرائت نمود.

  این کنفرانس به میزبانی دانشگاه شهید باهنر کرمان، میراث روانشاد مهندس علیرضا افضلی‌پور و خاستگاه سید الشهدای مقاومت ایران شهید حاج‌قاسم سلیمانی با همکاری پایگاه استنادی جهان علوم اسلام و با حضور مدیران، پژوهشگران، صاحب‌نظران، اندیشمندان و سایر علاقه‌مندان به ارزیابی و تضمین کیفیت نظام‌های دانشگاهی در روزهای چهارشنبه و پنج‌شنبه ۵ و ۶ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ برگزار گردید. این کنفرانس به‌صورت حضوری و با محوریت ۸ سخنرانی کلیدی، ۳ میزگرد تخصصی و پذیرش ۵۰ مقاله کامل با تمرکز بر جنبه‌های مختلف ارزیابی کیفیت آموزش عالی برگزار و به سرانجام رسید.

در این کنفرانس، گفتمان بسیار خوبی در خصوص کیفیت و ارزیابی آن صورت گرفت که یافته‌های آن می‌تواند به ساختارسازی بهتر نظام ارزیابی و تضمین کیفیت در آموزش عالی کشور عزیزمان و نهادینه‌سازی آن یاری رساند. باتوجه‌به چالش‌ها و پیشنهادهای مطرح شده در این کنفرانس، ۱۲ بند مورد توافق قرار گرفت: 

۱. نسبت به ساختارسازی مناسب در ارزیابی و ارتقای کیفیت دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی و توانمندسازی منابع انسانی در حوزه یاد شده تأکید شد و ضرورت اقدام لازم بیان شد.

۲. ارزیابی و تضمین کیفیت آموزش عالی باید در سطوح مختلف فراسوی کلان، کلان و خرد مدنظر قرار گیرد و ارزیابی این سطوح در راستای یکدیگر و با دیدگاهی سیستمی انجام گیرد.

۳. به چگونگی ارتباط ارزیابی و تضمین کیفیت با سیاست‌ها و راهبردهای نظام علم و فناوری کشور توجه ویژه‌ای شود و در این راستا، امکان‌سنجی و نیازسنجی به‌عنوان پیش‌نیاز این امر در نظر گرفته شود.

۴. مدیریت آمار و اطلاعات، لازمه هر گونه نیازسنجی و سیاست‌گذاری در کل فرایند ارزیابی و تضمین کیفیت آموزش عالی است. برای این منظور، یکپارچه‌سازی و تقویت محوریت آمار آموزش عالی مبتنی بر تجربه طولانی مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی دراین‌خصوص مدنظر قرار گیرد.

۵. توسعه حرفه‌ای مستمر اعضای هیئت‌علمی به‌عنوان کنشگر اصلی فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی جهت مشارکت آنان در فرایند ارزیابی و بهبود کیفیت آموزش عالی در صدر برنامه‌های دانشگاهی قرار گیرد.

۶. اعضای هیئت‌علمی به‌عنوان هسته اصلی کیفیت دانشگاهی باید از انگیزه لازم جهت انجام وظایف محوله برخوردار باشند و ضرورت تجدیدنظر در اِعمال سنجه‌های کمی نامربوط در سنجش عملکرد اعضای هیئت‌علمی موردتوجه قرار گرفت.

۷. نهاد ملی سنجش و ارزشیابی آموزش کشور نسبت به تدوین برنامه‌های بلندمدت، میان‌مدت و کوتاه‌مدت در خصوص ارزیابی و تضمین کیفیت اقدام لازم را متناسب با شرایط، امکانات و محدودیت‌ها به عمل آورد. دراین‌خصوص بر دانش و تجربیات ملی و بین‌المللی و جلب نظر متخصصان و انجام اقدام بر مبنای آنها تأکید شد.

۸. در هیئت‌های استانی و واحدهای نظارت، ارزیابی و تضمین کیفیت دانشگاه‌ها از متخصصان این حوزه (سنجش و ارزشیابی آموزشی، و مدیریت و برنامه‌ریزی آموزشی) استفاده گردد که دارای تجربه و تخصص در این حوزه هستند.

۹. باتوجه‌به دیجیتالی‌شدن سیستم‌ها و فرایندهای مختلف، بر کاربرد فناوری‌های نوین در ارزیابی و بهبود کیفیت نظام‌های دانشگاهی تأکید گردید و زمینه‌سازی لازم برای کاربرد این فناوری‌ها در نظام آموزش عالی فراهم گردد.

۱۰. به جایگاه و ارزش فعالیت‌های آموزشی اعضای هیئت‌علمی توجه خاصی شود و نظارت، ارزیابی و بهبود کیفیت فعالیت‌های آموزشی اعضای هیئت‌علمی به‌عنوان گامی مؤثر در ارتقای کیفیت نظام‌های دانشگاهی در دستور کارویژه مسئولان و مدیران دانشگاهی قرار گیرد.

۱۱. در جهت تمرکز توان نظام دانشگاهی بر نیازهای توسعه‌ای استانی و منطقه‌ای و هم‌افزایی مجموعه‌های دانشگاهی درون استان، با محوریت دانشگاه مادر هر استان، سایر مؤسسات آموزش عالی در سطح استان با حفظ شخصیت حقوقی و ردیف اعتباری مستقل ذیل دانشگاه مادر قرار گرفته تا زمینه جذب دانشجویان مستعدتر در این دانشگاه‌ها فراهم گردد و تأکید بیشتر بر بهره‌گیری ظرفیت مناطق مختلف در قالب مأموریت‌های دانشگاهی فراهم گردد.