به گزارش روابط عمومی دانشگاه شهید باهنر کرمان، دکتر محمدرضا صرفی رئیس پژوهشکده اسلام و ایران دانشگاه گفت: دکتر شاهرخ وفاداری سال‌ها زحمت کشید با قناعت زیست و افق روشنی را از آینده سرزمین خود را در برابر دیدگان ترسیم کرد و ثروتی را هر چند اندک برای اندوخته بود می‌توانست صرف خود کند، اما این کار را نکرد. زیرا لذات فناپذیر دنیای فریبنده را به خوبی می‌شناخت و می‌توانست زندگی خویش را غرق در لذات گذار کند و نکرد او بسیار خردمند و آگاه بود، برای خود هدف والا و مسئولیت گرانیها در نظر گرفته بود و می‌دانست که برای بقا و جاودانگی آفریده شده است و نه برای فنا و زیستی، پس باید کاری می‌کرد کارستان، باید برای رسیدن و جاودانگی از خود می‌گذشت و به دیگران می‌اندیشید و باید فضایی را ایجاد می‌کرد که از باد و باران نیابد گزند باید خود را در قلم و قدم تمامی پژوهشگران فرهنگ دوست جاری و ساری می‌کرد.

وی افزود: شاهکار زندگی این مرد بزرگ و شایسته، تاسیس پژوهشکده‌ای است که در آن پیوسته آثار فاخر علمی، فرهنگی، هنری تولید می‌شود و به مردم ایران و جهان عرضه می‌شود

  گفتنی است، دکتر شاهرخ وفاداری مهرماه 1311 در کرمان متولد شد، دارای مدرک مهندسی نفت و پتروشیمی و کارشناس و پژوهشگر خطوط تاریخی و باستانی بود. زنده‌یاد وفاداری تحصیلات ابتدایی را در مدارس کرمان به پایان رساند و بلافاصله برای ادامه تحصیل به تهران و سپس، در سال 1329 هنگامی که 18 سال داشت، به لندن رفت. پس از فارغ‌التحصیلی در رشته مهندسی نفت و پتروشیمی، در شرکت‌های استخراج نفت دریای سیاه مشغول به کار شد.

بخش قابل توجهی از ثروت محدود خود را وقف اعتلای فرهنگ کشورش کرد. پیشنهاد مهندس وفاداری در مورد یجاد یک مرکز تحقیقاتی برای زبان­‌های باستانی در دانشگاه کرمان، در اریبهشت‌ماه 1379 مورد استقبال دانشگاه قرار گرفت و مقرر شد؛ مرکزی دائمی و مجهز برای تدریس و پژوهش در این زمینه ایجاد شود و بر این اساس، بنیان مرکز پژوهش فرهنگ و زبان­‌های باستانی ایران نهاده شد و در سال 1386 به بهره­برداری رسید و مقرر شد که جایگاه این مرکز به پژوهشکده ارتقاء یابد و با هدف فعالیت­‌های پژوهشی درحوزه فرهنگ اسلام و ایران، کار خود را با قوّت بیش‌تر ادامه دهد. از این رو، اساسنامۀ پژوهشکده با شش گروه پژوهشی به نام­‌های «تاریخ و میراث‌فرهنگی ایران»، «فرهنگ و زبان‌­های باستانی»، «گویش‌­شناسی، فرهنگ و ادبیات عامه»، «قرآن و حدیث»، «فقه و اصول اسلامی» و «ادیان و مذاهب اسلامی» به وزارت علوم، تحقیقات و فن­آوری پیشنهاد شد و در سال 1386 با عنوان «پژوهشکده فرهنگ اسلام و ایران» به تصویب رسید.